Er zijn geen wolken meer ... al denken we aan meer

Niet dat ik triestig ben, nee Ik word het “soms” maar al te vaak We hebben veel te veel Geven veel te weinig, daardoor soms Ik leef, geef Met minder hebben Veel meer tevredenheid Niet dat ik triestig ben, nee Ik ben stil, zo ook Van weinig woorden Ik raak de wereld Ook zonder storen Met mijn handen aan © hans h.

Gebarentaal Er is kijken Er is lezen Er is spreken Er is zwijgen Er is niets dat zo fantaseert als taal © hans h.

Straks In witte wolken Bouwt de dag Omheen wat en wie Jij ademt In je dagelijkse doen, ziet Hoe het huis zich lucht De regen, die Jaagt alle stof Tikt aan de muur een gedicht, met Nieuwe lakens weer de slaap Kort van dag, kwik Tilt de kluizenaar zijn bed In witte wolken, jij: “Dat het wintert straks” Kom, geef mij een zoen Leen mij je zomer, straks © hans h.

In het zand Ik wou naar zee vandaag Nog meer, ik moest naar zee Voor dit, voor dat Voor jou, vandaag © hans h.

Geboren als Is er geen nieuw leven Een anders-leven Niet evident, echter Wat zegt een spreuk Echter worden, doorgaan Rekenkundig een breuk Naarstig de mier die Moeiteloos de colonne verlaat Zich waagt aan het menselijke Alfabet Empathie van het insect Voor het grote van het kleine Een bijna gewichtloos Perpetuum mobile Tot de dood Geen woord Teveel © hans h.