Posts

Posts uit januari, 2019 tonen

gedichtendag 2019

Afbeelding
FOTO ©  WIM DE POORTER

Eerlijk

Afbeelding
Eerlijk Als alles gekrast is Zoals een tafelblad Dan wordt het pas eetbaar © hans h.

Zij is

Afbeelding

Toen de merel zong

Afbeelding

Een gedicht

Afbeelding

ouders

Afbeelding
Ouders Och moeder Ik ben uw God vergeten U niet Och vader Ik ben uw God vergeten U niet God gaf mij nooit te eten Sprong nooit van zijn duivenkot Als ik honger had En moeder in haar keuken Al was het zondag en gingen de duiven Elk moment vallen Het was elke dag Zo lekker Ik zal jullie nooit vergeten Al aten we vaak Op zondag duifjes Ook dat niet Ik verklein Mijn woord © hans h.

Stilte

Afbeelding
Stilte Wij breken het water Op de drinkkommen in de tuin Niet dat we dorst hebben Het gras is gerijmd De vlakte ligt stijf Strak is de winterzon We missen de jagers In de sneeuw De warmte van hazen Hun adem ondergesneeuwd In koude, aloude greppels Als rimpels de voren In wintertijd Is van tijd Bevroren © hans h.

Dit vers heeft een scheur in zijn jas

Afbeelding
Dit vers heeft een scheur in zijn jas Een binnenzak met veel gebruikte woorden Confetti over de revers, een stroperige Boterham met een te dikke laag confituur Maneschijn Is ook schijn Van rozengeur geen woorden dus Dit vers heeft een scheur in zijn jas Teveel houden van en trouw Als een hond Is geen wolf Behalve de wolfshond De maan is vol Gisteren toch Het regende niet Het sneeuwde niet Dit vers had een scheur in zijn jas © hans h. 

Voor de zomer

Afbeelding
Voor de zomer. Maandagochtend, vrieskou, -5°. De maan voor drie vierden verduisterd door de aarde. De trein in mijn dorp, de vele studenten, de hordes plooifietsen, de punctuele vijf minuten vertraging bij het binnenlopen van de trein in Gent. Net de aansluiting naar Brussel gemist. Drommen drummend van het ene perron naar het andere. Wachten in de vrieskou, de trein die binnenloopt, weer de studenten, kantoorbedienden als kantoorbenodigdheden chaotisch aanschuivend voor de zich openende deuren. Weer die plooifietsen, tientallen. Gevloek, gesleur, metaal op metaal, kleren die zich stuk scheuren aan uitsteeksels van plooifietsen. Openklappende laptops, oortjes van gsm's, de trein die vertrekt. Op bladzijde vierentwintig van "Patricia" , het laatste boek van Peter Terrin ligt een oortje omgeplooid. Hoelang nog dit alles? Niet lang meer, luttele maanden nog. De lente binnenkort en dan de zomer in als een vrije vogel. Nog even, dit laatste stukje onafwendbare drukte.

Volgens jou

Afbeelding

Digitalisering

Afbeelding

I

Afbeelding