Op blote voeten
Op blote voeten.
Er zijn geen bruggen verbrand
Er waren er geen
Wel was het stil en vlak
Als gleed een trage rivier
Het woord uit inkt
Een dier, viel zwaar en iel
Van brandende letters
Zwart omrand
Tot as
In tijd en spijt
Tot het rijmt
Op wat het was
"Ooit"
Ik was er nooit
Wel nabij
De dood
Hij is een nabij woord
Of bijna
En ja dit is macaber
Zo is het leven even
Even macaber
Met zijn alomtegenwoordige nietszeggende plezanterie
Even
Een oplichtende selfie
In
De hitsige brasserie van het woord
Legt de dood
Ergens, altijd wel
Een steentje los waar
Je teen aan hapert
© hans h.
Reacties