Op blote voeten


opblotevoeten

Op blote voeten.

Er zijn geen bruggen verbrand
Er waren er geen

Wel was het stil en vlak
Als gleed een trage rivier
Het woord uit inkt

Een dier, viel zwaar en iel
Van brandende letters
Zwart omrand

Tot as

In tijd en spijt
Tot het rijmt
Op wat het was

"Ooit"
Ik was er nooit
Wel nabij

De dood
Hij is een nabij woord
Of bijna

En ja dit is macaber
Zo is het leven even

Even macaber
Met zijn alomtegenwoordige nietszeggende plezanterie

Even
Een oplichtende selfie

In

De hitsige brasserie van het woord
Legt de dood

Ergens, altijd wel
Een steentje los waar
Je teen aan hapert


© hans h.


Reacties

Populaire posts van deze blog

Onderweg

Alles is kamers (voor K.G.)

Winterslaap

Kriebels, als witte wolken