Er zijn geen wolken meer ... al denken we aan meer

16 december 2018

Naar aanleiding van: Eppure si muove II

Ochtend op de tweede zondag van december Twee tortels en een ekster op de schutting Regen en een zotte wind, alles heeft een gele schijn De opkomende zon achter laaghangend grijs Het wiel van de crosstrainer spint Diana Krall door het huis "Hier is de zon se!" Een bezwete Els Een ronkende hond op de mat De tortels vliegen op Jef, de kater die hals over kop Over de schutting klautert Plensnat naar binnen holt Miauwend op het keukenblok springt Koffie, de lichtjes van de kerstboom Druppels kruipen over het raam Grillig naar beneden toe De hond die zich rekt en strekt en plots naar buiten wil Tussen de cirkelende bladeren Sta ik op blote voeten in het gras Strek mijn armen naar de lucht Straks wordt het misschien wel licht en lichter nog © hans h.

Het licht in huis als Nest Naar buiten toe © hans h.

Ik zit middenin de trieste dagen Ik denk vaak aan de doden, er middenin Bij ma en pa en pépé en een jonge man Mijn tante en mijn meter, er tussenin Nog vaker zit ik op café Ik denk er aan de doden Bij Baziel in Gent krijg je nootjes bij een trippel Een advocaatje bij de koffie Ik denk er graag aan de doden Ik heb er geen kou Een berenmuts over mijn hoofd en oren Zij houden mij warm Het is goed nu Maar nog warmer Toen zij leefden © hans h.

Wellicht Ik zal altijd "wellicht" schrijven Wat niemand leest Tot ik niets meer voel Geen honger mij nog raakt De tong heeft afgehaakt De klok al stil gevallen Daar aan de muur haar klacht Om meer weer minder windt Dan november grijs om wijs © hans h.

Buiten groeit het donker Vlugger dan het licht Het werkt er op sensoren Niemand gaat er voorbij Is er al voorbij Het regent er Op een net nog Niet gevallen blad Dakloos, hangende In een druppel aan de goot Blijft het donker Buiten Binnen In een glimlach Op haar lippen Het schemerlicht van een kleine lamp Op de warmte van haar huid © hans h.

POLAROID als in een droom is elke reis een splinter vrijheid een roman zonder interpunctie waarin een kat lang na middernacht een verlaten straat oversteekt een insect vangt bij volle maan de slag van zee nabij waarbij een stad alleen vuurtoren en baken voor een handvol uitgestrooide sterren is zaailingen in een nachthemel waarin mijn vriendin slaapt ik neem een foto ik schrijf haar een brief over de kat de straat het insect de zee de stad de maan de sterren heen © hans h.

Ontnuchtering De reutel van de ooit nuchtere dakloze bedelaar aan de ingang van het station Brussel-Zuid De obscene kleuren van de neon uithangborden van cafés, bars en restaurants aan de overzijde De weeë geur van koffiekoeken, pizza, sushi, hamburgers, wafels, hotdogs in en door de gangen Het ratelen van de wielen onder de koffers van voorbijgaande reizigers over de oneffen stenen Op een ochtend in november . . . De lege dichtersbankjes op het Victor Hortaplein . . . © hans h.

Alzo sprak mijn lief Als je een gedicht Schrijft met breinaalden Past het je meestal niet Altijd een maat te groot Of een steek teveel Opgehaald © hans h.

Aan den Ijzer Ze zijn weerloos Ze zijn zwijgzaam Hun sporen slijk Hun paarden moeras Hun vel doorboord Ze zijn moerasruiters Ze zijn hun trots Ze zijn hun woord Onthoofd                 © hans h.

Foto©Fien Hanssens

Testament Ik beloof aan God Ik geef u mijn teerbeminde  De leugen tot de eeuwigheid                             © hans h.

Met jou alleen Op een eiland als dit In alle golven samen                              © hans h.

Ik schrijf met inkt en regen Aan het onweer in mijn hoofd Een twee drie tel ik seconden "Bliksem heb mij lief" Ik ben geen kind meer Je bent nog zo ver af Toch ben ik bang Maar niet voor jou © hans h.

Zij sprak boekdelen Ze leunde opzij, zag zichzelf in de spiegel Haar naakte rug raakte mij Ik probeerde iets te zeggen Verslikte me in Toen ik mijn eigen stem hoorde Even was ik een vrouw "Prinslief je draagt mijn sokken" Je borsten hebben mijn pijn gewelfd toen je mij voorgoed verliet En ik naar je verlangde Ik was de kat en jij de melk Dacht ik Het niet Ik kwam terug na negen levens Je aaide me weg Nu ben ik Voor 1 keer dood                                                                               © hans h.

Voor zonsopgang Het bliksemt oranje wolken boven zee Daar in het oosten aan Turkije Het lijkt een teken aan de wand Hier zie ik sterren, een halve maan in 't donkerblauw Witte kopjes Zee op ‘t strand Of Ze fluistert naar het land In het oor van Karpathos Breekt de dag De vissers varen De vogels uit hun nest De dorpshond blaft De lichtjes van het dorp Ik luister naar de Zee Jij stapt uit bed Ik vertel je wat ik zag De aarde beefde weer vannacht ©️ hans h.

carpe diem Viola wij spelen in het duin we zijn krekels in het zand krassen op onze violen de mestkevers zijn onze buren de vlinders onze vrienden we hebben alle wormen de eerste dag verorberd wij zijn werklui van zonnebaden en wolkentellen who cares Viola niemand ik heb het je beloofd wij zijn arm tot de dood                                                    © hans h.  

Meer dan vogels Vandaag heb ik slechts drie seconden Geen vliegtuigen In de lucht Gezien of gehoord                                     © hans h.

Ik heb Van alles veel teveel Behalve jij © hans h.

Het Alhambra Van woorden Het hangt Ergens In een lucht Zonder letters Dichters Zijn ketters Heeft het ooit gelezen & dan Vergeten Als de slapende honden Naast de kat Die mij wakker likt © hans h. Hangende

Bella Donna Het is een plezier _ In de tuin In de zon In de zomer Met woorden Zonder kerselaar Kersen plukken Hoe honingbijen Verder vliegen Drie tot vijf kilometer Vliegen om nectar Lavendel, Cosmea, Bella Donna Klaproos in het geel _ Om Z e s e n t w i n t i g   l e t t e r s   l a t e r   t e Landen © hans h.

Dinsdagochtend blues  Eerste werkdag vandaag heel de dag Zegt mijn agenda Die "heel de dag" knaagt mijn maag Na vier weken verlof, hele dagen Bijna tussen de automatisch sluitende deuren van de trein gekneld Bijna en nu tussen de slapende pendelaars onderweg naar Brussel Bijna wakker staren de ramen voorbijflitsend groen Bijna weer moe van mensengebrabbel voor, achter, naast Diep ademhalen, in en langzaam uit Vanuit de buik Tien keer achtereen Dan weer alleen Door het suizen van de trein Het landschap op hoge hakken heen © hans h.  Foto  "Joke Aerts" genomen uit het beeldenparcours van het fotoinstituut Contraste in het Warande park te Brussel. Een  tijdelijke tentoonstelling van 21 juni tot 11 juli 2018. Een beeld dat ik bijna elke dag kan zien als ik uit station Brussel-Centraal de Warandeberg omhoog ga.

Poème de route Een wegrestaurant, 10 sigarettenpeuken Uit de asbak aan de ingang Een vloeitje, een filter En je hebt een gedraaide sigaret Net zoals toen je jong was En zonder tabak viel Het verschil met vroeger Is dat niemand het nog merkt Want er is gratis Wi-Fi En niemand ziet nog op © hans h.

Men zegt van mij Dat ik van hier naar daar Maar meestal is dat alleen Maar in mijn woorden In mijn poëzie wel zo Dus meestal waar Maar hoe geraak ik daar Hoe ver of hoe dichtbij ben ik Nu hier aan die Middellandse Zee Straks noemt zij mij ionisch Dan weer egeïsch Voorbij Gibraltar en Tarifa Word ik pas Atlantis Van alles weg Tot op de bodem zinkt mijn schip Toch bolt mijn zeil Haar woord © hans h. Foto: staal + mixed material

& Als De nacht valt & het licht Nog brandt Is jouw dag Mijn dag Ook de onze © hans h.

Zoals een liefde nooit af is Zo loopt het mooiste verhaal Over stenen van een onbepaalde straat © hans h.

Niets Wijzer dan Een bladwijzer Op reis © hans h.

  Ik begrijp Wat een ander land en tijd met jou doet Met mij speelt De liefde die je niet in handen hebt Wel in de toppen van je vingers In het speeksel onder je tong In de regen die er niet is In de glinster van zweet In het buigen, het omvatten van In het dons van elke reis Vind ik je terug Zonder dat je weg was In elke streling Van dit grote witte bed Rimpelen witte gordijnen Onder de schaduw van olijftakken Lost zich Mijn verlangen in © hans h.

Ik ben moeilijk te doorgronden Ik weet dat wel Ik ben als een kudde geiten Die elke avond voorbij je huis rennen Met klingelende bellen Ik ben dat eentje dat stilstaat en Je recht in de ogen kijkt Terwijl je scherp stelt En net voor je afdrukt Met de klik van de sluiter van je fototoestel Ben ik alweer weg Dat is net het leuke Van ik en jij te zijn. © hans h.

Paxos II Stilte is er nooit En altijd Dichtbij de zee die zingt Zij tikt haar keien wit Het regent er Parels wanneer de olijfboom Bloesemt in lichtgroen Glijden witte meeuwen aan Tijd glimt er In fabels, vuurvliegjes in mei Verhalen van wie ooit En nog een mythe is Uilen wieken er zilver Over kraaien met witte ruggen Doorheen valleien Wit op groen Is er altijd wind Al denk je van niet Draait tijd de dagen om In alle tijd opnieuw Is er tijd                                    © hans h.

Athene Zij hield van het elastiekje rond mijn linker pols Ik van de spanning van haar string Nochtans ben ik geen bureaucraat, noch dichter Eerder een langeafstandsloper naar                                                               © hans h.

Pff, ik had zin, daarnet toch, om een gedicht te schrijven Over de vrije meningsuiting en de gevolgen van het jezelf Daardoor te kijk zetten, als het ware jezelf in je blootje te zetten. Tenminste voor even maar ... Dat voor even maar kan echter ver dragende consequenties hebben. Daarom heb ik het maar niet gedaan. In plaats daarvan heb ik mijn gitaar genomen En zelfs nog niet mijn elektrische maar mijn Spaanse flamenco gitaar. Wel elektrisch versterkt, echter niet te luid Want dat geeft feedback En heeft even grote gevolgen als in je blootje staan. Gelukkig met de ramen dicht en de gordijnen toe.                                                               © hans h.

Ik was onlangs aanwezig op de prijsuitreiking van een poëziewedstrijd Een niet zo onbelangrijke poëziewedstrijd in een kleine provinciestad Reden was dat ik als een van de juryleden gevraagd was om uit meer dan 700 gedichten Een keuze te maken die enigszins poëtisch verantwoord was We konden het vinden met elkaar, tenminste de jury en ik Zoveel talent en weinig uitverkorenen, zoals meestal bij zulke gelegenheden Waar ik mij grote vragen bij stel, want wat kan je daar mee aan met zo'n prijs Hoe ga je daar mee om als je zoiets wint behalve even zwaaien met een ondermaatse cheque Wat dan ook gebeurde Die vraag hoef ik mij gelukkig niet te stellen, bij deze verder met het verloop Van laureaat naar laureaat en tussendoor _ en ik kon er tussendoor even niet bij Kwam een jonge dame, winnaar van een andere nog grotere literaire prijs Haar gedichten voorlezen voor een heel aandachtig publiek waarvan ik Er één was Het voorlezen voor een goede gage was wel meegenomen voor

Locatie foto: La Huelva (Es)

Herfst-winter 1990 Drukkerij Vita te Zingem 1 van mijn dromen, ooit een bundel uitgeven. Nu noemt men dit een bucket list. De dingen die je nog wilt doen in je leven. Toen noemde ik dit dromen. Gedrukt op 750 exemplaren, nog 6 in mijn bezit, 4 ongeopend, maagdelijk, 2 waarvan elk blad bijna los of "lost" is. "mooi", heel klein geschreven was toen mooier dan diamant