Er zijn geen wolken meer ... al denken we aan meer

 

                                                           Ik ken een plaats waar een man piano speelt Een plek waar de zinnen verkorten De wereld niet tot letters vervaagt Om een historie nadien nooit meer te vertellen De vingers spelen over de toetsen Zo ook over de oude letters Bij voorkeur vloeiend als wat water Zo met de regen op de pannen van het dak Meer zie ik niet voor mij Zoals ik alles in kamers zie Een lied, een dag Zon door de ramen – buiten pratende wolken En dan is het gedaan Zo is het gegaan Naast de piano een asbak Naast de asbak de schrijfmachine De smeulende sigaar Het hele verhaal                                                                                                                                                         © hans h.

Waarom   Wie zegt ik kom terug is weggegaan.   Wie zegt waarvan, vanwaar is weggegaan.   Hij komt niet terug, want niets ook niemand, komt nog terug. Niet zoals het was, nooit meer, kortaf niet.   © hans h.

 

                                                                                                     Ik rook een sigaret, buiten, alleen, een zondagavond, middernacht. De sterren knipogen op de wind, tussen flarden wolken in.   Eentje schiet voorbij, valt, een gloeiend puntje dooft. Languit, ver weg, geluidloos, middernacht. “Slaap wel” hoor ik je nog.   © hans h. Foto: “Smoker” Jan Vanriet 2007

            Ik kies niet voor een lang gedicht           het verdwaalt zich           vertaalt zich in iets van rijm           in niets van mij.           Ik kies niet voor een kort gedicht           het kiest zichzelf           zijn eenvoud is op zich           al veel te veel.                                                   © hans h.

  Een verhaal, waar niets meer verdicht dan kleine letters aan het begin van elke zin die je niet zelf bepaalt.   Zo en niet anders wordt je tekst, niet zoals je wilt, verdorie. Lang is het zoeken soms. En nog doet hij het.   Telkens, telkens net of er een schakel in je hersenen doorbrandt, terug verbrand is, verbeten is. Telkens, telkens opnieuw, slash back, return.   Terug die zin, gevonden_ eindelijk.   © hans h.

 

  De weg   Het eerste dier dat we zagen toen we bijna op de plaats van bestemming waren Was een hert in het midden van de weg die zich tussen de velden slingerde Later, daar ergens in de buurt zouden we nog een vos zien, ook midden op de weg Een mooi beeld, dat een gevoel van vrijheid opriep   Nog later, terug in dit land werd het beeld van de vos midden op de weg Vervangen door het beeld van een door een wagen gegrepen, verpletterde vos Op de pechstrook langs de snelweg Een bloederig beeld dat een klem rond mijn hart spande   In een flits De weg tot begrenzing van reizen maakte   © hans h.

 

 

 

 

  We schrijven Dat we schrijven Tot de pen stuk De inkt op  Het lint droog De smartphone De laptop De vingers De handen Tot alles Ontnageld  En dan nog is © hans h.

 

Bijschrift toevoegen

Dit is een gedicht Zonder god, verbod En zonder geboden Een gedicht dat niet hoeft Niet moet en niet zal Dit is een gedicht voor een Mens Dat niet treurt en verbeurt Dit is een gedicht dat zegt Dat schrijft wat het is Dit is een gedicht Dat goed is en troost Dit is een gedicht  Dat blij is en leeft Dit is een gedicht Dat is wat het is Het leven van een Mens E en eeuwigheid k ort   © hans h.

Venus

14/04/2020

De gevoeligheid van de Robot     De wereld is mooi Zo ook het leven   Zo ook de mens   Eerder smaakt het nieuws Hem elke dag minder   © hans h.

Reality For some people It’s better They leave me alone   Because they Remind me of The unlived life                                     © hans h.

Vandaag Is leven op een eiland Vandaag is vrijdag Vandaag is jij en ik Als Robinson, als Vrijdag © hans h.

Alles even Tot alles Even poëzie                   © hans h.

Het dagelijks verhaal Het is een wandeling De nieuwe dag is nu bij de zon Ergens in de blauwe lucht Maar niet hier Het is een wandeling, na de koffie Heen en weer, waar ik ging Met elke warme slok De tijd in de klok De klok aan de muur Het is een wandeling Met de wijzers van het uur Ik heb het graag zo nu Met de wijzers mee © hans h.

Geluk ( mijn autistische kant) is er als een mens begrijpt voelt dat hij meer is dan een stoel in een kamer © hans h.

De langste afstand Tussen vrienden is  Op een mum van tijd overbrugd De eerste stap is altijd Die eerste stap over de brug © hans h.

Als je alleen in huis bent Kun je de poespas observeren De hond ook Hoe zij met het puntje van haar snoet De dingen licht Die voor ons soms Zo zwaar te tillen zijn  © hans h.

Eerste zoen Kijk, ik sluit mijn ogen, ik ben aan zee. Net als toen die eerste keer zo is zij nu. Nog altijd, altijd zee. Schuim op de klippen, zout op haar lippen. Nog steeds, nog altijd nu. © hans h.

Wat geen naam heeft Hoeft niet benoemd te worden De tijd, de dagen, laat ze Gaan, verder gaan, niet vergaan Dichters hebben het in zich Om daar omheen te gaan Gaan is stappen naar, vanwaar Vandaar, van weg, naar waar Altijd terug is je rug Toch even naakt Omgedraaid, rugwaarts Nog even, kijk je om En niets rijmt Op wat niet is Spiegel is Zo ziet mijn buurman Mijn vrouw ook © hans h.

Onthouden Uit het hoofd, kan ik alleen Korte gedichten, Langere, die ik mooi vind Hangen in mij, aanwezig Als adem, in en uit Ik druk ze, kleef ze Lees ze, leef ze Draag ze, verder Giet ze, niet In dit vergiet © hans h.

Dat Als dat in mij weg is Ben ik een ander mens Of misschien Ben ik geen mens meer Alleen ik kan dat benoemen Ik noem het eenvoud Bewust geen meervoud Dat nog aanwezig is © hans h.

Eigenlijk  Is "eigenlijk" een woord Dat echt zegt Wat je eigenlijk niet bent Het draagt  Zijn eigen lijk Het is eigenlijk al dood ©hans h.

In de wind Ik heb een windjammer Van parelmoer Hij hangt in een hoek Onder een luifel Hij tikt helder Vrolijk, in de wind De tijd doet dat ook Toch anders Onder dezelfde luifel © hans h.

inkt en potlood op papier Aanzet Ik zie geen letters terwijl ik schrijf Geen woorden Geen zinnen Zo waanzinnig Voor zo intens Is angst het geheel © hans h.