Dagboekfragment

Donderdag 27/02/2020 11.00 uur

De eerste sneeuw valt, natte sneeuw zowat tussen de regendruppels in, onder een grijze lucht die vandaag niet zal opentrekken denk ik, geen blauw. Ik schrijf het weerbericht van elke dag, na het dagelijkse mezelf opgelegde trainingsuur op de crosstrainer. Lezen wordt dan bewegen, letterlijk en figuurlijk. 
Vandaag in ' Mijn strijd 4 , Nacht ' van Knausgård begonnen. De tijd op de trainer vliegt terwijl ik lees, denk.. Afdwalen van het boek gebeurt veel, en vaak dien ik de bladzijden te herlezen omdat ik de draad kwijt ben door mijn denken aan.

Uit de krant van vandaag, die jammer genoeg nog altijd Het Nieuwsblad is, we hadden die nochtans omgezet naar De Standaard en het zou vandaag normaal ingaan, dat blijkt dus niet en de dagelijkse korte frisse stappen door de regen naar de brievenbus en terug waren dus vergeefs. De reden van een abonnement op Het Nieuwsblad was, denk ik, dat mijn ouders vroeger die krant hadden, dat ik iets van die huiselijkheid van vroeger wou blijven voelen, dat zal de achterliggende reden geweest zijn.

Of was het mijn autistische kant?

In de krant stond een klein artikel over 'Caravandagen', een nieuw boek van Evelien De Vlieger. Niet dat ik denk dat ik het ga lezen maar het blijft toch in mijn achterhoofd hangen. Van Evelien De vlieger heb ik nog nooit gehoord. Ze hield een dagboek bij dat ze schreef in de caravan achter in haar tuin om er achter te komen of wat ze doormaakte een depressie, een burn-out of 'de overgang' was.

Lijkt me een beetje op wat ik nu aan het doen ben? Neen, niet echt maar toch, het is een interessant gegeven. Een citaat daaruit: “Jezelf afvragen of je gelukkig bent is de kortste weg naar je depressief voelen.”

Ik kan erin komen.

Jefke, onze 'lion de sable' de grote gestreepte zandkleurige kater ligt te slapen in de zetel, huiselijker kan niet. Noa onze twaalf jarige golden retriever wil weer eens naar buiten, ik hoef het schuifraam hier in de uitbouw maar te openen en zij kan de tuin in. Het terug binnenkomen gaat langs de achterdeur en door de garage waar een groot oud tapijt ligt waar ze kan opdrogen voor ze terug in huis komt. Soms duwt ze toch het raam open en komt ze als de natte hond die ze is binnen, modderpootjes kriskras door het huis en soms ruik ik ook naar natte hond. Ik probeer wel elke dag de vloer te dweilen voor Els thuiskomt, het is geen groot huis, op vijf minuten is het hier opgekuist. Haal een golden retriever in huis, je blijft in beweging en je huis houdt zich proper!

Het dagelijks verhaal

Het is een wandeling

De nieuwe dag is nu bij de zon

Ergens in de blauwe lucht

Maar niet hier

Het is een wandeling, na de koffie

Heen en weer, waar ik ging

Met elke warme slok

De tijd in de klok

De klok aan de muur

Het is een wandeling

Met de wijzers van het uur

Ik heb het graag zo nu

Met de wijzers mee

© hans h.