Er zijn geen wolken meer ... al denken we aan meer

Met taal     Tijdens het wandelen vandaag Heb ik in zichten Een mij dichterbij van morgen & ooit vorm gegeven   Mijn gevoel naar innig Loeiend heet in staal De waan & zin van mijn taal In schelpen week & passend Als een tweede huid te slaan   Een openheid die metaal Nog net bevatten kan Waar licht binnenin Tegenaards Bijna bevreemdend wordt   & ik de bekende onbekende Van mezelf bewoon   Geloof mij Ik sla in & uit mijn taal Mijn hoef Mijn ijzer Over vel Mijn woord zal hard & zachter in Haar eenvoud Staan                                                          © hans h.   Andros (Griekenland) september...

Vélez Málaga

Silence Ik heb het niet meer                         Zo voor woorden           Noch voor tekens           Noch voor daden Ergens in Brussel rijdt een tram                       Die Stilte als eindpunt heeft            Wellicht stap ik daar op I am no longer                  In touch with words            Nor signs            Nor deeds Somewhere in Brussels rides a streetcar      ...

Er is Een rust Op dit witte blad Er is Een rust In dit witte bed Er is een oogverblindende rust In deze witte kamer Waarin jij slaapt Zo ook in mij In deze Altijd witte kamer Waak ik Voor wie jou wacht                                  © hans h.

Niets doen Is het antwoord Het ontkent niet Het bekent niet Het past Het antwoord is niets meer Dan het gedicht Werkelijk is                                                     © hans h.

De nieuwe dag De trein hoest staal op staal Door de luchtpijpen van mijn dorp Met kromme wervels Een voetbalveld voorbij, leeg Met aangedampte ogen Kraakt de dokterswoning Ooit woonde hier een burgervader Nu, door gebroken ramen Regent vocht langs muren De ruggengraat is week Ontvleesd De bouwpromotor schraapt Er staat geen paard meer in de wei Er staat geen paard meer in de weg                                                                           © hans h.  

Laag na laag Laag op laag Helemaal weg Helemaal wit Als sneeuw Als dooi                       © hans h.

Onderweg Geef me ware taal of geef me niets Geen waarde, niets van aan, behalve jij of helemaal Vertrek al 's ochtends vroeg, op weg naar mij Het kraakbeen uit mijn ribben, van gisteren nog Op de aanzet van je tanden, onderweg naar mij Niet hier, maar daarvandaan Hoe weet ik niet, ik vraag, vertraag Alle tijd die ik van je mis, in een waaier lang Hang een eeuwigheid, blijf Verlang mij hiervandaan Wees goddeloos dichtbij   Lik dag en nacht in mij Kom aan, kom warm, kom zacht Slaap met mij Slaap en wees niet boos Om de brandende as in mijn oog Het is de wind En ik ertegenin                                                                 ...