Onderweg

Onderweg


 Geef me ware taal of geef me niets
Geen waarde, niets van aan, behalve jij of helemaal
Vertrek al 's ochtends vroeg, op weg naar mij
Het kraakbeen uit mijn ribben, van gisteren nog
Op de aanzet van je tanden, onderweg naar mij

 Niet hier, maar daarvandaan
Hoe weet ik niet, ik vraag, vertraag
Alle tijd die ik van je mis, in een waaier lang
Hang een eeuwigheid, blijf
Verlang mij hiervandaan

 Wees goddeloos dichtbij 
Lik dag en nacht in mij
Kom aan, kom warm, kom zacht

 Slaap met mij
Slaap en wees niet boos
Om de brandende as in mijn oog
Het is de wind
En ik ertegenin


                                                                       © hans h.       


                



Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Alles is kamers (voor K.G.)

Afbeelding
                                                           Ik ken een plaats waar een man piano speelt Een plek waar de zinnen verkorten De wereld niet tot letters vervaagt Om een historie nadien nooit meer te vertellen De vingers spelen over de toetsen Zo ook over de oude letters Bij voorkeur vloeiend als wat water Zo met de regen op de pannen van het dak Meer zie ik niet voor mij Zoals ik alles in kamers zie Een lied, een dag Zon door de ramen – buiten pratende wolken En dan is het gedaan Zo is het gegaan Naast de piano een asbak Naast de asbak de schrijfmachine De smeulende sigaar Het hele verhaal        ...
Meer lezen

Kriebels, als witte wolken

Afbeelding
Kriebels kleuren zijn wonderlijk misleidend  dissonant of eerder speels van spiegelglas als witte wolken in de lucht boven mij dacht ik blauw  bleek het zwart en donkergrijs al in die witte wolken en daarachter drijft een  zon na de regen in een  zomeravond als kriebels  op voetzolen na                                         © hans h.
Meer lezen

Winterslaap

Afbeelding
Hij houdt van de regen Op een dag in de herfst Vult de wind De tuin vol bladeren Als van verkleurde foto's Houdt hij van de druppels Op het blad Zij zijn stil De herinnering Die druppelsgewijs Winter wordt Daar waar de egel s lapen gaat ©hans h. PS Het is nu de ideale periode, tijdens de winter, om wat op te ruimen. Binnen dit huis maar ook binnenin mezelf, wat te archiveren, overdenken en herschikken. Sinds september vorig jaar ben ik aan een nieuwe periode in mijn leven begonnen: op pensioen dus. Op vervroegd pensioen, niet omdat het moest, maar omdat het kon en bovenal omdat ik het wilde. Brussel en mijn job daar zeiden me niets meer, het voelde als water naar de zee dragen, in mijn geval naar Brussel en de kafkaiaanse wereld. Het is genoeg geweest, buik van vol. Ik laat daar niets achter, niets van belang. Het is januari nu. De druk van het vroeg opstaan en werken gaan is stilaan verdwenen. Het was even wennen en nog soms. Er komt iets in ...
Meer lezen