Alles is kamers (voor K.G.)

                                                          

Ik ken een plaats waar een man piano speelt
Een plek waar de zinnen verkorten
De wereld niet tot letters vervaagt
Om een historie nadien nooit meer te vertellen

 De vingers spelen over de toetsen
Zo ook over de oude letters
Bij voorkeur vloeiend als wat water
Zo met de regen op de pannen van het dak

 Meer zie ik niet voor mij
Zoals ik alles in kamers zie
Een lied, een dag
Zon door de ramen – buiten pratende wolken

 En dan is het gedaan
Zo is het gegaan

 Naast de piano een asbak
Naast de asbak de schrijfmachine
De smeulende sigaar
Het hele verhaal

                                            
                                                                                                           © hans h.
kamers

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Onderweg

Afbeelding
Onderweg Geef me ware taal of geef me niets Geen waarde, niets van aan, behalve jij of helemaal Vertrek al 's ochtends vroeg, op weg naar mij Het kraakbeen uit mijn ribben, van gisteren nog Op de aanzet van je tanden, onderweg naar mij Niet hier, maar daarvandaan Hoe weet ik niet, ik vraag, vertraag Alle tijd die ik van je mis, in een waaier lang Hang een eeuwigheid, blijf Verlang mij hiervandaan Wees goddeloos dichtbij   Lik dag en nacht in mij Kom aan, kom warm, kom zacht Slaap met mij Slaap en wees niet boos Om de brandende as in mijn oog Het is de wind En ik ertegenin                                                                        © hans h .                         
Meer lezen

Winterslaap

Afbeelding
Hij houdt van de regen Op een dag in de herfst Vult de wind De tuin vol bladeren Als van verkleurde foto's Houdt hij van de druppels Op het blad Zij zijn stil De herinnering Die druppelsgewijs Winter wordt Daar waar de egel s lapen gaat ©hans h. PS Het is nu de ideale periode, tijdens de winter, om wat op te ruimen. Binnen dit huis maar ook binnenin mezelf, wat te archiveren, overdenken en herschikken. Sinds september vorig jaar ben ik aan een nieuwe periode in mijn leven begonnen: op pensioen dus. Op vervroegd pensioen, niet omdat het moest, maar omdat het kon en bovenal omdat ik het wilde. Brussel en mijn job daar zeiden me niets meer, het voelde als water naar de zee dragen, in mijn geval naar Brussel en de kafkaiaanse wereld. Het is genoeg geweest, buik van vol. Ik laat daar niets achter, niets van belang. Het is januari nu. De druk van het vroeg opstaan en werken gaan is stilaan verdwenen. Het was even wennen en nog soms. Er komt iets in
Meer lezen

Kriebels, als witte wolken

Afbeelding
Kriebels kleuren zijn wonderlijk misleidend  dissonant of eerder speels van spiegelglas als witte wolken in de lucht boven mij dacht ik blauw  bleek het zwart en donkergrijs al in die witte wolken en daarachter drijft een  zon na de regen in een  zomeravond als kriebels  op voetzolen na                                         © hans h.
Meer lezen