Er zijn geen wolken meer ... al denken we aan meer

 

                                                           Ik ken een plaats waar een man piano speelt Een plek waar de zinnen verkorten De wereld niet tot letters vervaagt Om een historie nadien nooit meer te vertellen De vingers spelen over de toetsen Zo ook over de oude letters Bij voorkeur vloeiend als wat water Zo met de regen op de pannen van het dak Meer zie ik niet voor mij Zoals ik alles in kamers zie Een lied, een dag Zon door de ramen – buiten pratende wolken En dan is het gedaan Zo is het gegaan Naast de piano een asbak Naast de asbak de schrijfmachine De smeulende sigaar Het hele verhaal        ...

Waarom   Wie zegt ik kom terug is weggegaan.   Wie zegt waarvan, vanwaar is weggegaan.   Hij komt niet terug, want niets ook niemand, komt nog terug. Niet zoals het was, nooit meer, kortaf niet.   © hans h.