Winterslaap

Hij houdt van de regen

Op een dag in de herfst
Vult de wind
De tuin vol bladeren

Als van verkleurde foto's
Houdt hij van de druppels
Op het blad

Zij zijn stil

De herinnering
Die druppelsgewijs

Winter wordt

Daar waar de egel slapen gaat

©hans h.

PS
Het is nu de ideale periode,
tijdens de winter, om wat op te ruimen.
Binnen dit huis maar ook binnenin mezelf, wat te archiveren, overdenken en herschikken.
Sinds september vorig jaar ben ik aan een nieuwe periode in mijn leven begonnen: op pensioen dus. Op vervroegd pensioen, niet omdat het moest, maar omdat het kon en bovenal omdat ik het wilde. Brussel en mijn job daar zeiden me niets meer, het voelde als water naar de zee dragen, in mijn geval naar Brussel en de kafkaiaanse wereld. Het is genoeg geweest, buik van vol.
Ik laat daar niets achter, niets van belang.

Het is januari nu.
De druk van het vroeg opstaan en werken gaan is stilaan verdwenen. Het was even wennen en nog soms. Er komt iets in de plaats, iets van belang, een zee van tijd; om anders te leven, te lezen, te schrijven, na te denken, afstand te nemen, verder te gaan, onderweg te zijn...

Ik denk aan de egel en glimlach.
Denken aan de egel maakt me vrolijk.
Ik vind hem een koddig beestje: hij slaapt onder ons tuinhuis, wordt wel af en toe eens wakker, meestal niet lang, om wat te drinken, zich eens om te draaien, uit te rekken, een paar stapjes te zetten, maar meestal slaapt hij, en dan liefst in een bolleke...
Tot de lente...
Tot de kriebels...