Prinslief je draagt mijn sokken

Zij sprak boekdelen

Ze leunde opzij, zag zichzelf in de spiegel
Haar naakte rug raakte mij
Ik probeerde iets te zeggen
Verslikte me in
Toen ik mijn eigen stem hoorde
Even was ik een vrouw

"Prinslief je draagt mijn sokken"

Je borsten hebben mijn pijn gewelfd toen je mij voorgoed verliet
En ik naar je verlangde
Ik was de kat en jij de melk
Dacht ik
Het niet

Ik kwam terug na negen levens
Je aaide me weg

Nu ben ik
Voor 1 keer dood

                                  
                                          © hans h.


Reacties

Populaire posts van deze blog

Onderweg

Alles is kamers (voor K.G.)

Kriebels, als witte wolken

Winterslaap