Het beste van de avond, waarvan ik er één was

Ik was onlangs aanwezig op de prijsuitreiking van een poëziewedstrijd
Een niet zo onbelangrijke poëziewedstrijd in een kleine provinciestad
Reden was dat ik als een van de juryleden gevraagd was om uit meer dan 700 gedichten
Een keuze te maken die enigszins poëtisch verantwoord was

We konden het vinden met elkaar, tenminste de jury en ik
Zoveel talent en weinig uitverkorenen, zoals meestal bij zulke gelegenheden
Waar ik mij grote vragen bij stel, want wat kan je daar mee aan met zo'n prijs
Hoe ga je daar mee om als je zoiets wint behalve even zwaaien met een ondermaatse cheque

Wat dan ook gebeurde

Die vraag hoef ik mij gelukkig niet te stellen, bij deze verder met het verloop
Van laureaat naar laureaat en tussendoor _ en ik kon er tussendoor even niet bij
Kwam een jonge dame, winnaar van een andere nog grotere literaire prijs
Haar gedichten voorlezen voor een heel aandachtig publiek waarvan ik

Er één was

Het voorlezen voor een goede gage was wel meegenomen voor de jonge dame
Tot grote spijt van meer dan evenwaardig lokaal talent zonder gage maar met een luisterend oor
Dacht ik even de bijbel te horen voorlezen door een hallucinerende non of moeder overste
Die flikflooide met de microfoon en hoopte de liefde te bedrijven on stage en rechtopstaand

Zonder het apparaat aan te raken maar dat was jammer genoeg niet het geval
Het toeval wou het anders
Zodat ik, al niet goed horende aan één oor niet al te veel kon opmaken van haar gefluister
En mijn applaus haar beter in de oren klonk

Toen de zaal na een uur bijna leeg was, de drank buiten en niet binnen geschonken werd
Hebben we nog even ons best gedaan om te luisteren naar een heel bekend persoon
Die tussen pot en pint een heel repertoire luisterliedjes liet verloren gaan

Ja, ik miste wel iets, ik was het bijna vergeten
“Het beste van de avond komt altijd op het einde”.

                                                                                 © hans h.