&



&

Als
De nacht valt
& het licht
Nog brandt
Is jouw dag
Mijn dag
Ook de onze

© hans h.
& Als De nacht valt & het licht Nog brandt Is jouw dag Mijn dag Ook de onze hans h.


Locatie: Andalusië, Spanje

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Onderweg

Afbeelding
Onderweg Geef me ware taal of geef me niets Geen waarde, niets van aan, behalve jij of helemaal Vertrek al 's ochtends vroeg, op weg naar mij Het kraakbeen uit mijn ribben, van gisteren nog Op de aanzet van je tanden, onderweg naar mij Niet hier, maar daarvandaan Hoe weet ik niet, ik vraag, vertraag Alle tijd die ik van je mis, in een waaier lang Hang een eeuwigheid, blijf Verlang mij hiervandaan Wees goddeloos dichtbij   Lik dag en nacht in mij Kom aan, kom warm, kom zacht Slaap met mij Slaap en wees niet boos Om de brandende as in mijn oog Het is de wind En ik ertegenin                                                                 ...
Meer lezen

Alles is kamers (voor K.G.)

Afbeelding
                                                           Ik ken een plaats waar een man piano speelt Een plek waar de zinnen verkorten De wereld niet tot letters vervaagt Om een historie nadien nooit meer te vertellen De vingers spelen over de toetsen Zo ook over de oude letters Bij voorkeur vloeiend als wat water Zo met de regen op de pannen van het dak Meer zie ik niet voor mij Zoals ik alles in kamers zie Een lied, een dag Zon door de ramen – buiten pratende wolken En dan is het gedaan Zo is het gegaan Naast de piano een asbak Naast de asbak de schrijfmachine De smeulende sigaar Het hele verhaal        ...
Meer lezen

Winterslaap

Afbeelding
Hij houdt van de regen Op een dag in de herfst Vult de wind De tuin vol bladeren Als van verkleurde foto's Houdt hij van de druppels Op het blad Zij zijn stil De herinnering Die druppelsgewijs Winter wordt Daar waar de egel s lapen gaat ©hans h. PS Het is nu de ideale periode, tijdens de winter, om wat op te ruimen. Binnen dit huis maar ook binnenin mezelf, wat te archiveren, overdenken en herschikken. Sinds september vorig jaar ben ik aan een nieuwe periode in mijn leven begonnen: op pensioen dus. Op vervroegd pensioen, niet omdat het moest, maar omdat het kon en bovenal omdat ik het wilde. Brussel en mijn job daar zeiden me niets meer, het voelde als water naar de zee dragen, in mijn geval naar Brussel en de kafkaiaanse wereld. Het is genoeg geweest, buik van vol. Ik laat daar niets achter, niets van belang. Het is januari nu. De druk van het vroeg opstaan en werken gaan is stilaan verdwenen. Het was even wennen en nog soms. Er komt iets in ...
Meer lezen